Gijp: Van der Gijp en managementlezingen

In 2012 heeft iemand mij eens gevraagd wie ze beter konden uitnodigen voor een lezing bij hun organisatie: Foppe de Haan of Marc Lammers. Als Fries zijnde heb ik natuurlijk een zwak voor Foppe, maar ik hoor mensen die een lezing van Marc Lammers hebben bijgewoond daar heel enthousiast over praten. Maar ik heb beide mannen nog nooit ontmoet en ik kon daarom de vraag ook niet beantwoorden. Ik heb volgens mij nog wel een wedervraag gesteld, namelijk "wat wil je met zo'n lezing bereiken?". 

Lezingen Gijp
Rene van der Gijp geeft ook lezingen bij organisaties. Deze kerstvakantie heb ik zijn boek "Gijp", geschreven door Michel van Egmond, gekocht. Ik wilde even wat 'lichtere kost' lezen, met de verwachting af en toe te kunnen lachen. Die verwachting werd met Gijp wel waargemaakt. Foppe de Haan en Marc Lammers worden, denk ik, door organisaties uitgenodigd om te horen hoe je een winnend team leidt. (Er zullen ongetwijfeld parallelen getrokken worden tussen de sportwereld en organisaties.) Dat kan niet de reden zijn waarom je Rene van der Gijp uitnodigt. 'De uitslag interesseert me geen reet' is een van de uitspraken in zijn boek. Van der Gijp stapte altijd het veld op met de geruststellende gedachte: 'er kunnen maar drie dingen gebeuren. We kunnen winnen, we kunnen verliezen en het kan een gelijkspel worden'. Als zijn team onterecht verloren had, dan kon Gijp wel even denken: goh, dat was onterecht. Maar niet lang. Tijdens het douchen na de wedstrijd had hij de teleurstelling ook al weggespoeld, terwijl sommige ploeggenoten de hele terugweg en de daarop volgende dag nog met die nederlaag in hun maag zaten. 



Kots met een hekje eromheen
Michiel van Egmond heeft het boek over Van der Gijp geschreven door een paar maanden uit zijn leven te beschrijven. In die maanden trekt Gijp, naast zijn werk voor televisie, langs bedrijven, instellingen, multinationals, businessclubs, sportkantines en zo ongeveer elke andere exotische locatie waar men toevallig een Van der Gijp-presentatie kan gebruiken. Bij een van die bedrijven hadden ze waarschijnlijk een slechte kantine, want er had iemand op de gang gekotst. 'Hadden ze een hekje omheen gezet. Zo'n geel ding, weet je wel? Zo'n hekje dat waarschuwde voor uitglijden. Ik zeg tegen die receptioniste: Er heeft iemand in de gang gekotst. Zegt ze: "Nou, dan zal ik even bellen". Maar verder gebeurde er niets. Iedereen ging weer door waar hij mee bezig was. Alsof er elke dag iemand in de gang over zijn nek gaat. Na een tijdje ben ik ook maar weer verder gelopen. Kost met een hekje eromheen. Ben ik nou de enige die dat gek vindt?' Maar waar Rene van der Gijp ook is, en wie die ook toespreekt, de kern van zijn boodschap is toch altijd hetzelfde: neem jezelf niet te serieus, maak het jezelf in het leven niet onnodig moeilijk. 



SC Heerenveen
Een verhaal waar ik smakelijk om heb gelachen gaat over zijn tijd bij Heerenveen, in de nadagen van zijn voetbalcarriere. Ik weet nog dat ik in die periode (1991) als jongetje met 3 vriendjes en mijn ouders eens naar SC Heerenveen - Top Oss ben geweest. Dat was de eerste wedstrijd van een nieuw seizoen. Heerenveen was net gedegradeerd op doelgemiddelde (ze hadden 1 doelpunt minder dan SVV) en het was de eerste wedstrijd van Top Oss in het betaalde voetbal. In mijn herinnering liep Frits Korbach tijdens de warming-up in een paars pak over het veld met een sigaar in zijn mond en liepen Rene van de Gijp en Mario Been tijdens de warming-up wat met elkaar "te geinen". Een boevenbende. Gijp scoorde ook in die wedstrijd, zag ik net na wat google-werk. (Ik meen me nu te herinneren dat het ook nog eens een hele mooie goal was, uit een vrije trap: Mario Been wipte de bal omhoog en Gijp volleerde de bal in de kruising) Uit die periode stamt denk ik de volgende anekdote: 'Fritz was nog een trainer met wie je kon lachen. Dat zie je ook niet veel meer. Dan was hij weer op maandagavond naar FC Groningen 2 - Veendam 2 geweest en ging bij mij om half een 's nachts de telefoon. "Gijpie?", hoorde ik dan aan de andere kant van de lijn, " slaap jij al?" En als ik dan nee zei, kreeg ik geen boete, maar dan zei hij: "Mooi, dan komt Fritz even langs."
Ik herinner me de eerste keer. Mijn BMW stond voor de deur, aan de spiegel hingen de eerste babyschoentjes van mijn zoon. Dat soort rare dingen deed je in die tijd. Er vervolgens reed Fritz er zo onbedaarlijk hard tegen mijn auto aan, dat die voor mijn gevoel in een klap total loss was. Maar toen ik opendeed, stond Fritz met een uitgestreken gezicht op de deurmat en zei alleen maar: "Gijpie, de schoentjes bewogen ervan." Daarna kwam er een fles whisky op tafel. Vaak belde Fritz dan Riemer van der Velde, de voorzitter, om ook te komen en haalde ik mijn vriendin uit bed. Dan zaten we tot vier uur 's nachts over voetbal te praten. Af en toe nam Fritz dan ook een sliding op mijn tapijt. Dat zat vol vlekken van de whisky, het bier en de sigaren. En meestal gaf Riemer dan een paar weken later een interview in VI waarin hij dingen zei als: "Rene van der Gijp leeft niet voor zijn sport." Ha! Dan dacht ik altijd: ja, Riemer, maar dan moet je ook niet drie nachten per week bij mij komen aanbellen.' Het is ook niet voor niks dat SC Heerenveen in de tijd van Riemer van der Velde als "manager" is opgeklommen van een klein provincieclubje in de kelder van de 1e divisie tot een (sub)topclub in Nederland die deelnam aan de Champions League. 



Kortom, ik heb Gijp in 1 ruk uitgelezen tijdens deze vakantiedagen en vaak smakelijk gelachen.

Gosse Korte: LinkedIN
30-12-2012

Reacties

Populaire posts van deze blog

Lean Six Sigma: de Measure fase (meten)

GAP-model of Servqual-model: klantverwachting overtreffen

Wie heeft mijn kaas gepikt? Samenvatting Johnson & Blanchard